ظروف يكبار مصرف

در شرايط آب و هوايي امروز ، بسياري از مشاغل ، كشاورزان و صاحبان خانه هاي شخصي به دنبال راه هايي براي صرفه جويي در مصرف آب شيرين هستند. بسياري از آنها چاه هاي عميق حفر مي كنند ، مصرف آب خود را كاهش مي دهند و حتي سعي مي كنند يك منبع تجديد پذير را كه به راحتي در دسترس ماست - آب باران - استفاده كنند. مخازن آب باران به عنوان يكي از راههاي بسياري براي جمع آوري و ذخيره آب باران ، در اقشار مختلف جامعه رواج بيشتري يافته است. در حالي كه اكثر مخازن آب باران به راحتي مي توانند هزاران ليتر آب را براي مدت طولاني نگه دارند ، كه در مواقع خشكسالي يا وقفه هاي آب استفاده مي شود ، غير معمول نيست كه صاحبان مخازن آب باران نسبت به نگهداري و تعمير آن ناراحت مي شوند و با دوام ترين مواد هستند. يكي از مناسب ترين مخزن براي نگهداري آب شرب مخزن grp ميباشد.

بحث زيادي در مورد ساخت مخازن آب باران وجود دارد و مطمئناً همه مواد موافق و مخالف هستند. اما در ميان مخازن زيادي كه امروز در دسترس ما است ، هيچ يك از دوام بيشتري برخوردار نيستند و بيشتر از مخزن بتوني آب باران سرمايه گذاري مي كنند . قبل از اينكه تصميم بگيريد بيرون برويد و يك پيمانكار يا تأمين كننده اين مورد را براي خود بسازيد ، ابتدا اين پست را بخوانيد.

ابتدا چه مواردي را بايد در نظر گرفت
جدا از هزينه اوليه خريد مصالح ساختماني ، قبل از تصميم گيري در مورد مخزن آب باران بتني ، نكات قابل توجهي نيز در نظر گرفته شده است - اينكه يك ملك چقدر بزرگ است ، چگونه از آب باران ذخيره شده استفاده مي شود و به چه وسايل ديگري نياز است (با توجه به نياز مالك) متداول ترين آنها هستند.

هزينه . مخازن بتوني آب باران چه در سطح زمين و چه در زير زمين نسبت به مخازن ديگر هزينه بيشتري دارند. سرمايه گذاري اوليه ، هزينه هاي آب شهري را كه به مرور زمان صرفه جويي مي شود ، مي پردازد.
مصالح ساختماني . بتن بدون نياز به مغز است ، اما اگر قصد مخزن زيرزميني را نداريد ممكن است به قاب هاي فولادي نياز باشد. در برخي از ايالت ها ، ممكن است ابتدا مجوزهاي خاصي براي ساخت مخزن بتوني مورد نياز باشد ، چه به عنوان يك تاسيسات مستقل و چه در زير خانه شما.
هدف . قصد داريد از آب براي چه چيزي استفاده كنيد؟ براي خانه هاي كوچكتر كه درصدد تأمين حداقل 40٪ آب اضافي براي تأمين آب شبكه هستند ، مخزن پلاستيكي و باراني براي آب باران ارجح است. خانه هاي مسكوني يا خصوصيات بزرگتر مانند مزارع از مخزن بتوني آب باران در تأمين آب براي آبياري يا دامهايشان بهره مند مي شوند.
وسايل ديگر ساخت مخزن در زير زمين براي خواص كوچكتر معمول است. اين بدان معناست كه براي اتصال مخزن به خانه ممكن است لازم باشد پمپ و لوله كشي اضافي خريداري كنيد.
 

 
خوب و بد مخازن بتوني آب باران
قرعه كشي اصلي مخزن بتوني دوام و ظرفيت نگهداري آن است كه حداقل 3800 ليتر و حداكثر 11500 ليتر (براي مخازن زيرزميني) آب باران را ذخيره مي كند. از آنجا كه آب باران در مخازن بتوني در زير زمين ذخيره مي شود ، آب در تمام طول سال سرد مي ماند و به دليل عايق طبيعي خاك ، از عناصر محافظت مي شود. ساختار جامد مخازن بتوني باعث مي شود كه در واقع هيچ نشتي وجود نداشته باشد و آب ذخيره شده از هر گونه آلودگي در امان باشد.

با اين حال ، به دليل سختي آن ، اين بدان معني است كه بتن نمي تواند در چرخه يخ زدگي و ذوب آب در مقايسه با مخازن ديگر از مواد مختلف مانند فولاد ضد زنگ يا پلاستيك منقبض يا منبسط شود. اين ممكن است باعث آسيب ساختاري به مخزن بتن شود ، كه ممكن است منجر به نشت و تعميرات اضافي با هزينه اضافي شود.

علاوه بر اين ، آب باران به طور طبيعي اسيدي است. و وقتي با مواد معدني مانند كلسيم و منيزيم موجود در بتن تركيب شود ، آب كمي قليايي توليد مي كند ، براي مصرف انسان بي خطر است. يك اشكال از آب سخت حاصل اين است كه ممكن است براي آبياري مناسب نباشد زيرا تركيبات تازه تشكيل شده در آب مي توانند يك فيلم در اطراف گياهان ايجاد كنند كه مي تواند بر نحوه جذب نور و آب گياهان براي تأمين انرژي تأثير بگذارد. براي اطمينان از اينكه آب باران برداشت شده حتي براي مصرف انسان ايمن نيست ، ممكن است براي كار با سيستم انتقال به سيستم هاي تصفيه و تصفيه بيشتر نياز باشد تا آب از هر گونه آلودگي فيزيكي يا بيولوژيكي عاري باشد ، كه مي تواند سرمايه گذاري بيشتر در پايان مالك باشد.

مخزن بتوني آب باران مطمئناً در بسياري از موارد از مالك آن دوام بيشتري خواهد داشت - اين درست است. اما در پايان روز ، همه مخازن آب باران در خدمت تبليغ يك پيام هستند: صرفه جويي در آب آشاميدني با ارزش. كدام يك به خودي خود ايده اي است كه بايد به نسل هاي آينده آموزش داده شود؟

كيسه هاي پلاستيكي را مي توان بازيافت كرد ، اما نه در سطل بازيافت حاشيه اي شما - اكثر شهرداري هاي ايالات متحده آن را نمي پذيرند. در عوض ، مي توانيد آن را با آوردن آن به محل باز كردن بازيافت كنيد.

نحوه بازيافت كيسه پلاستيكي
براي بازيافت كيسه پلاستيكي ، آن را به يكي از 18000+ محل تخليه در ايالات متحده و كانادا بياوريد. بسياري از تخفيف ها در سوپر ماركت ها و ساير فروشگاه هاي بزرگ خرده فروشي قرار دارند.

در ابزار يافتن محل استقرار گروه بازيافت قابل انعطاف ، Firmible Recycling Group را پيدا كنيد . با كليك روي نام مكان مي توانيد جزئيات بيشتري در مورد نوع كيسه پلاستيكي كه يك مكان خاص مي پذيرد دريافت كنيد.

قبل از بازيافت ، مطمئن شويد كيسه پلاستيكي تميز ، خشك و عاري از بقاياي مواد غذايي است. سپس ، مي توان آن را به سادگي در هر سطل بازيافت كيسه هاي پلاستيكي و در محلي براي خروج قرار داد.

كيسه پلاستيكي را نمي توان از سطل زباله بازيافت كرد زيرا با ساير پلاستيك هاي موجود در تجهيزات در تاسيسات بازيافت مواد در هم مي پيچد. اين امر به تجهيزات بازيافت آسيب مي رساند و كيسه پلاستيكي به محل دفن زباله مي رود.

خواندن برچسب هاي كيسه پلاستيكي
انجمن صنعت پلاستيك (SPI) را سيستم طبقه بندي مي تواند به شما نوع پلاستيك شما كمك كند.

در محصول پلاستيكي خود ، به دنبال عددي باشيد كه با علامت بازيافت سه پيكان احاطه شده است. بيشتر كيسه هاي پلاستيكي به عنوان پلاستيك شماره 2 (پلي اتيلن با چگالي بالا) و پلاستيك شماره 4 (پلي اتيلن با چگالي كم) طبقه بندي مي شوند. فقط اين دو نوع كيسه پلاستيكي قابل بازيافت هستند.

كيسه پلاستيكي كه به عنوان شماره 2 يا 4 طبقه بندي نشده است بايد در زباله ها قرار داده شود ، زيرا مهم است كه جريان بازيافت را آلوده نكنيد. متأسفانه ، اگر كيسه پلاستيكي برچسب ندارد ، بايد آن را در زباله ها نيز قرار دهيد.

وقتي كيسه پلاستيكي بازيافت مي شود چه اتفاقي مي افتد؟
در طي فرآيند بازيافت ، كيسه پلاستيكي به صورت بلد شده به داخل ساختمان آورده مي شود و سپس با دست يا با گيوتين جدا مي شود. سپس در آسياب خردكن و آب تغذيه مي شود و در آنجا قطعه قطعه مي شود. سپس كيسه شسته شده و از نظر آلودگي بررسي مي شود.

پس از تميز شدن و خشك شدن ، كيسه در يك اكسترودر قرار مي گيرد كه در آن گرما و فشار پلاستيك را ذوب مي كند. سپس پلاستيك مذاب از اكسترودر خارج شده ، به صورت رشته هاي ريز در مي آيد ، سرد شده و به صورت گلوله خرد مي شود. گلوله ها توسط توليد كنندگان براي توليد محصولات جديد كيسه پلاستيكي استفاده مي شود.

كيسه پلاستيكي بازيافتي به صورت چوب كامپوزيت ساخته مي شود كه براي نيمكت ها ، عرشه ها و مجموعه هاي زمين بازي استفاده مي شود. همچنين بازيافت شده و مجدداً در گلوله هاي كوچك كه براي ساخت ظروف پلاستيكي ، جعبه ، لوله ، كيسه هاي پلاستيكي جديد و پالت استفاده مي شود ، پردازش مي شود.

چالش هاي بازيافت كيسه هاي پلاستيكي
اثربخشي بازيافت كيسه هاي پلاستيكي مورد بحث بسياري از صنايع است. برنامه هاي بازيافت كيسه هاي پلاستيكي تنها در صورتي موفق مي شوند كه بازيافت مقادير زيادي از مواد را براي بازيافت جمع آوري كند ، اين يكي از دلايلي است كه باعث مي شود در مكان هاي خروجي جمع آوري شود نه در حاشيه. فروشگاه هاي بزرگ خرده فروشي كيسه هاي پلاستيكي را از مصرف كنندگان جمع آوري كرده و به كيسه توليد شده توسط تأسيسات خود اضافه مي كنند. آنها مقادير زيادي از آن را در مدت كوتاهي جمع مي كنند ، كه به آنها امكان مي دهد بارهاي كاملي از كيسه را به بازار عرضه كنند.

با اين حال ، بسياري از مردم سيستم تخليه فروشگاه را مورد انتقاد قرار مي دهند زيرا اغلب كيسه هاي پلاستيكي جمع آوري شده به بازيافت نمي رسند ، زيرا شركت هاي بازيافت ظرفيت آن را ندارند. بنابراين ، ارسال آن به محل دفن زباله به پايان مي رسد. علاوه بر اين ، بسياري از مكان هاي خروج فروشگاه هاي ذكر شده در سراسر ايالات متحده در واقع سيستم رهاسازي فروشگاه ندارند. يان دل ، بنيانگذار The Last Beach Cleanup ، فقط 18 فروشگاه در كاليفرنيا پيدا كرد كه كيسه پلاستيكي را پذيرفتند در حالي كه 52. كيسه وجود داشت. اين يك مشكل بزرگ در صنعت بازيافت پلاستيك است ، زيرا تصور غلطي از سوي مصرف كنندگان وجود دارد كه هنگام خريد آنها كيسه پلاستيكي براي ذخيره محل هاي خروجي 100٪ مواقع بازيافت مي شود.

به طور كلي ، ايالات متحده تنها 5 capacity ظرفيت پردازش كيسه هاي پلاستيكي را دارد و اكثر كيسه هايي كه قابليت بازيافت دارند ، بسته بندي هاي پالت از منابع فروشگاه هاي خرده فروشي هستند زيرا تميزتر هستند. علاوه بر اين ، بازار بازيافت كيسه هاي پلاستيكي ايده آل نيست زيرا ساخت كيسه پلاستيكي جديد بسيار سودآورتر از بازيافت كيسه قديمي است. هزينه جمع آوري ، مرتب سازي ، تميز كردن و پردازش مجدد كيسه پلاستيكي قديمي 100 برابر بيشتر از ايجاد پلاستيك جديد است.

نحوه استفاده از كيسه پلاستيكي كمتر

بهترين راه براي مديريت زباله هاي پلاستيكي اين است كه در وهله اول آنها را ايجاد نكنيد. در سال 2020 ، يك گروه تحقيقاتي در صنعت دريافتند كه 5.3 ميليون آمريكايي از 10 رول يا بيشتر روكش پلاستيكي در مدت 6 ماه استفاده كرده اند. 1 كيسه پلاستيكي به بحران آلودگي پلاستيك كمك مي كند زيرا بازيافت آن چالش برانگيز است و حاوي مواد شيميايي است كه در صورت تجزيه براي محيط زيست مضر است.

خوشبختانه جايگزين هاي پايدار و مقرون به صرفه اي براي كيسه پلاستيكي وجود دارد.

موم زنبور عسل - ساخته شده از پنبه ، موم زنبور عسل ، روغن جوجوبا و رزين درخت - جايگزين خوبي براي بسته بندي چسبيده است. آنها پس از چند دور باز شدن و تكان خوردن شكل پذير مي شوند و غذا را تازه نگه مي دارند. بسته بندي موم زنبور عسل را مي توان براي 1-2 سال تميز و استفاده مجدد كرد و هنگامي كه آنها بالاخره فرسوده شدند ، مي توانيد آنها را كمپوست كنيد.

مبادله هاي ساده مي تواند ميزان استفاده از كيسه پلاستيكي را به ميزان چشمگيري كاهش دهد. به عنوان مثال ، به جاي حمل مواد غذايي با پلاستيك يكبار مصرف ، چند كيسه چندبار مصرف را به مغازه خواربار فروشي ببريد. كيسه هاي زيپ دار خود را با ظروف قابل حمل و قابل استفاده مجدد براي نگهداري مواد غذايي در حال حركت جايگزين كنيد.

اگر كيسه پلاستيكي داريد و نمي توانيد آن را بازيافت كنيد ، سعي كنيد راهي براي استفاده از آن پيدا كنيد. به عنوان مثال ، كيسه هاي پلاستيكي مواد غذايي را مي توان دوباره به عنوان سطل زباله يا كيسه زباله حيوانات خانگي استفاده كرد. كيسه چسب را مي توان بيش از يك بار شستشو داده و مجدداً استفاده كرد.